Fotograferen is voor mij het vasthouden van momenten. Waardevolle, intense, feestelijke, verdrietige, bijzondere, creatieve of in de vorm van een mooi (school)portret. Na zoekende te zijn geweest naar mijn bijdrage in de ‘grote wereld van de fotografie’, viel dit onverwacht op zijn plek. Door uiteindelijk heel dicht bij mezelf te blijven, doe ik nu wat ik het liefst doe. En dat voelt zo fijn! 

Eigenlijk sta ik het liefst achter de camera. Onopvallend, beetje op de achtergrond. Maar ondanks dat weet ik inmiddels dat je als fotograaf wel degelijk gezien en opgemerkt wordt. En stiekem vind ik dit juist ook leuk. Om zo onderdeel te worden van het geheel/de gebeurtenis en van daaruit in beeld te brengen wat ik zie. Zichtbaar-onzichtbaar zijn. Om te doen wat bij mij vanzelf gaat: kijken, zien, aanvoelen, connecten en inspelen op de situatie. 

Toen een paar jaar geleden mijn oma en onlangs mijn opa stierven, heb ik een groot deel van hun uitvaart in beeld gebracht. Ik realiseerde ik me dat de beelden die ik maakte, ècht de laatste samen zouden zijn. Ik had heel sterk het gevoel dat ik dit beeld, dit laatste moment samen, moest vastleggen. Dit moment bracht het woord waar ik naar op zoek was: V A S T H O U D E N. Dit doe ik. En door dit te volgen, blijf ik heel dicht bij mezelf. 

Inmiddels heb ik al heel wat momenten in beeld mogen brengen. Veel leuke en gezellige 🙂 Maar ook fotoshoots (toen ook leuke en gezellige) waar inmiddels een persoon mist. Een lege plek in het echte leven. Of juist fotoshoots omdat er binnenkort iemand gemist moet gaan worden. Een uitvaart. Een bruiloft met een lach en een traan omdat er op heel korte termijn iemand niet meer zal zijn. Pittig. Ja. Heel erg. Maar toch is dit waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Hoe moeilijk ik het ook vind en hoeveel het ook met me doet, deze beelden mogen maken is zo betekenisvol. Ik zet in het hier en nu, letterlijk de tijd even stil. En zo leuk om daarnaast al die heerlijke schoolkinderen in beeld te brengen! Met mijn passie voor onderwijs en fotografie, breng ik deze samen in de schoolfotografie. Best of both worlds!

Als Allet ga ik goed op ‘go with the flow’ en ben ik naast fotografie werkzaam als leerkracht in het basisonderwijs. Ik word blij van dansen, muziek, de zon, wandelen, Italië, Ameland, zelfgebakken cake en toastjes met brie.

Ik fotografeer óp gevoel en mét gevoel. Zonder bullshit, no nonsense, met oog voor detail en vooral voor jou. Ik sta graag voor je klaar of denk met je mee, neem gerust contact met me op. 

XXX Allet